Jaren geleden deed ik vrijwilligerswerk in een verpleeghuis. Als de avondmaaltijd op de afdeling werd gebracht dan hielp ik met uitserveren. Ik hielp ook mensen bij het eten wanneer ze dit zelf niet meer konden. Er waren meerdere mensen die hulp nodig hadden maar ik werd vaak ingedeeld bij dezelfde bewoonster. Een oudere nette dame in een rolstoel die moeilijk kon praten en om de een of andere reden altijd ging stralen als ik bij haar kwam zitten. Ik voelde me vereerd dat zij mijn gezelschap zo op prijs stelde. Ze noemde mij altijd ‘haar vriendin’. Begrijpen deed ik dat toen niet zo goed. Onze gesprekken gingen toch maar gewoon over koetjes en kalfjes: het weer, onze families en de dingen die we die week gedaan hadden. Of eigenlijk de dingen die ik gedaan had, want mevrouw kwam niet meer zoveel buiten. Ze kon moeilijk praten en veel interactie met de andere bewoners was er niet. Haar man was overleden en haar kinderen kwamen niet zo vaak. Die hadden hun eigen leven. Zij voelde dat ik me met haar verbond en oprechte aandacht had voor haar. Andere bewoners zagen dit ook en gingen klagen bij de verzorging. Zij wilden ook wel eens door mij geholpen worden. Het maakte indruk om te zien hoeveel bewoners van dat verpleeghuis buiten onze samenleving stonden. Deze mensen waren niet alleen de verbinding met hun omgeving kwijtgeraakt maar leken ook niet meer verbonden met zichzelf. Vanaf die tijd ging ik me meer en meer verbazen over de manier waarop we in onze samenleving omgaan met veroudering en ouderen. Dit heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik op latere leeftijd de studie  toegepaste gerontologie ben gaan volgen.

De verbinding met de natuur was er eerder alleen in mijn niet-professionele leven. Sinds een paar jaar zit ik in een initiatiefgroep om Natuurdorp Maashorst op te richten. Een duurzame woongemeenschap, waar we als bewoners zorgdragen voor natuurherstel- en ontwikkeling in onze leefomgeving.  Door me erin te verdiepen heb ik geleerd hoe groot de impact is die jezelf hebt op je omgeving en de natuur, en andersom, hoeveel impact deze op jou heeft.  Ik geloof in de kracht van de natuur en haar symbolen bij het verbinden van mensen met zichzelf en met elkaar.